Gili Trawangan,… gewoon omdat ‘t kan.

We verlaten Bali vandaag, en we gaan met de speedboot naar de Gili Trawangan. Dit is één van de drie Gili eilanden, voor de kust van Lombok. De Gili eilanden zijn autovrij en er rijden ook geen brommers of scooters. De vervoersmiddelen zijn hier de fiets, de versleten fiets, en paard en kar. Gili Trawangan was voor Corona het feesteiland bij uitstek. Het toerisme trekt stilaan terug op gang. Vanuit Bali ben je ongeveer anderhalf uur onderweg met de speedboot als de zee niet te wild is. Nyoman komt ons eerst ophalen bij ons hotelletje in Ubud en we rijden naar Padangbai waar we op de boot moeten. We kopen tickets voor heen en terug, we mogen kiezen wanneer we terug keren. We weten echter nog niet of we één nacht of twee nachten zullen slapen op Gili Trawangan. We nemen in ieder geval voor de zekerheid kledij mee voor twee dagen, de rest van onze bagage laten we bij Nyoman in de auto. We vertrouwen erop dat hij eerlijk is en onze spullen bewaard voor ons. Als hij had gewild had hij ons al eerder voor schut kunnen zetten. We nemen afscheid van Bali en Nyoman en we stappen de speedboot op. De boot zit ongeveer iets meer dan half vol en naar mijn schatting kunnen er toch wel een kleine honderd mensen op. Molleke neemt vier zetels voor haar rekening en legt zich languit. Het zal geen vijf minuten geduurd hebben of ze is al in dromenland. We varen ongeveer anderhalf uur en we bereiken de kust van het eerste Gili eiland. We mogen uitstappen, niet iedereen stapt uit want de boot vaart nog verder naar de twee andere Gili eilanden om vervolgens door te varen naar Lombok. We gaan aan wal, ons hotel ligt aan de zee dus logischerwijs is enkel links of rechts een optie. We kijken voor de zekerheid op Google maps, en het wordt dus links. We wandelen met onze kleine koffer en 2 rugzakken richting ons hotel. Pink Coco is de naam van ons hotel. We zagen dit hotel op internet en dat leek ons een goede keuze om weer van het standaardhotel af te wijken, want alles is in het roze. Het blijkt een kwartiertje wandelen te zijn, het is bloedheet en het zweet staat weer in ons onderbroek. We zien het hotel al liggen want er liggen roze strandzakken op het strand. Er staan roze strandstoelen, en roze fietsen voor het roze hotel. We kunnen niet missen. Wanneer we bij de receptie komen krijgen we verfrissende handdoekjes om ons zweet af te kuisen. En je raad wel weer welke kleur die doekjes hadden. We worden naar onze kamer begeleid, supergezellig kamers, net zoals de foto’s op internet. De badkamer is ook weer buiten en ah ja de handdoeken zijn in de kleur  beige … maar wel met roze letters Pink Coco op geborduurd. We kunnen fietsen huren van het hotel voor 2 euro. Daar maken we gebruik van en we fietsen helemaal rond het eiland. Op sommige plaatsen moet je door los zand wroeten dus daar stappen we af en stappen verder met de fiets tot we weer verder kunnen trappen. We gaan ook een stukje binnenland in en daar zijn geen verharde wegen, gewoon allemaal zandpaadjes, en de goedkopere hostelletjes bevinden zich daar tussen de woningen van de locale bevolking. Of wat er nog van woning overschiet, hier wil je niet wonen dat kan ik je op een briefje geven. Tot op de draad versleten krotten en soms heeft het meer weg van een mini containerpark. We besluiten om maar gewoon langs de buitenkanten van het eiland te blijven. Hier is het wel gezellig vertoeven. Je wordt wel langs alle kanten na geroepen of je geen magic mushrooms wil kopen. Ze zijn ook inventief want soms roepen ze “ticket to the moon?”… bij sommige verkopers staan er ook gewoon bordjes met het opschrift. “ ticket to the moon and back, no transport Needed “ of “Be like Harry Potter, drink magic mushroomjuice “. Je roept gewoon terug, “ No thank you”  en je lacht eens vriendelijk en er is niks aan de hand. Iedereen is er happy.. haha. Er zijn ook vele verkopers die snorkeltoeren aanbieden en duikinitiaties. Als je een fervent duiker bent is dit een must omdat de onderwaterwereld hier adembenemend mooi is. Door een constante watertemperatuur van 30 graden Celsius zijn er veel soorten vissen, haaien en ook zeeschildpadden aan te treffen. Door dynamietvissen is een aantal jaar geleden het aanwezige koraal rondom Lombok verwoest waardoor de stranden ook vol kleurrijk koraal liggen. Ondertussen besluiten we ook dat we eigenlijk nog een nachtje op Gili willen blijven, dus we sturen een berichtje naar onze gids Nyoman. Later gaan we ook wat uitrusten aan het zwembad van ons hotel. Dit is de allereerste keer in 2 weken dat we in het zwembad gaan en wat gaan chillen ons zetelbed aan het zwembad. Wanneer de zon zachtjesaan ondergaat gaan we op het strand in de roze zitzakken zitten en kijken we naar de zonsondergang. Hapje en een drankje erbij, en laat den bol maar draaien. Daarna vallen we in ons dagelijks patroon, douchen, gaan eten, nog wat wandelen en natuurlijk een nieuw hotel zoeken voor de volgende nacht. We kunnen natuurlijk in dit zelfde roze hotel blijven ,maar nu dat we toch al elke dag ergens anders slapen zullen we dat nu ook maar weer doen. The pearl of Trawangan, valt uit den hoed. Maar dat is weer voor de volgende keer.