Goodmorning Manhattan!

Goodmorning Manhattan! 

We zijn veilig aangekomen in the city that never sleeps. Wij hebben gelukkig wel wat geslapen, wat wel nodig was na de lange reis, inclusief het tijdsverschil en het feit dat we 4 uurs voor vertrek op de luchthaven dienden te zijn. We werden mooi op tijd opgehaald, iets over 2:00 am. We reden eerst nog wat andere geluksvogels ophalen in Eindhoven, in Breda en dan naar Schiphol. Het koppel uit Eindhoven begroet ons en vraagt "Sooow, waar chaan jullie hééjn?" Euh.. Eerst 4 nachten New York, daarna een weekske Miami, dan gaan we in Lauderdale de cruise op richting Puerto Rico, nog wat andere eilandjes onderweg en tenslotte zo richting Barbados. En ja dan natuurlijk nog terug naar Lauderdale voor een extra nachtje om te bekomen, en jullie? (Ik dacht echt dat ze zou zeggen Tenerife ofzo)... "Wij gaan 10 daagjes naar Gambia zegt de vrouw." "Haha, je hebt toch tijd?" vroeg ik. Wij waren daar ook een keer vertelde ik... enfin om niet te lang en te ver uit te wijken van ons verhaal kwamen we aan op Schiphol. Alles verliep zeer vlot want we waren op nog geen half uur klaar met inchecken en van onze bagage verlost. Nog meer dan 3 uurs wachten dus, we besloten om eerst maar iets te eten. Richting winkeltjes en restaurantjes dan maar. Nog met slapende ogen zie ik uit mijn ooghoek een briefje van jawel 50 euro op de grond liggen lachen naar me. Tkchinnnng kassa, eens goed van gaan ontbijten hoor... je zou het ergens af gaan  geven bij gevonden voorwerpen ofzo ,en waar zou het dan belanden, juist in meneer of mevrouw haar portefuille. Voor de eerlijke vinder dus. Breakfast time! Ondertussen krijgen we de melding dat we van gate zijn veranderd, dus gelijk terug. Nog anderhalf uur en we kunnen inschepen bij Lufthansa richtng Frankfurt. Molleke ligt een kleine powernap te doen, en ik zoek nog wat bruikbare informatie op over New York. Piiiing, de vlucht naar Frankfurt wordt weer veranderd van gate. Je zou het beginnen te begrijpen waarom je 4 uurs voor vertrek ergens moet zijn. De vlucht heeft ondertussen een vertraging van 10 minuten opgelopen. We hebben namelijk maar 40 minuten tijd in Frankfurt om over te stappen naar JF Kennedy airport, dus licht geïrriteerd staan we daar te wachten om te kunnen boarden. En wat later is het dan zover, we zitten in de vlieger richting Frankfurt. Eenmaal aan de grond verschijnt er op molleke haar gsm, boardingtime  Frankfurt naar New York. ...Ken je het? Dat de personen voor je in de vlieger onhandig hun handbagage nemen, of het kastje niet open krijgen, of terug keren naar hun stoel omdat ze iets vergeten zijn, een moeder tegen haar kind staat te schreeuwen omdat hij aan het schreeuwen is. En jij staat daar wat stressen dat je zo snel als het kan naar buiten wil om de volgende vlucht te halen. "Dan kregde't  benawd zenne." Dan ben je blij dat je toch nog bij de meerderheid buiten bent kunnen geraken en stel je vast dat je moet instappen in de shuttlebus richting vertrek en aankomsthallen, en moet wachten tot de bus vol is... Ok, busje vol? Rijden maar! Even kijken welke gate we hebben en dan lopen gelijk een gek naar de gate! Ahja, wat anders? Kom je bij de gate aan na het werelduurrecord te verbroken te hebben (dat denk je op dat moment). Staat er gewoon nog een ellenlange wachtrij. Achja, we hebben het gehaald. Eenmaal in de vlieger kunnen we bijna 8 uurs uitrusten. De vlucht verloopt best goed, het feit dat je turbulentie hebt pak je er maar bij. Op de JF Kennedy airport mogen we onze reispas tonen, vingerafdrukken laten nemen, een vragenlijstje beantwoorden van waarom kom je naar Amerika? Foto's laten nemen, Esta formulier controleren, andere hand vingerafdrukken, ... Ja was het dat? Ok geslaagd! We mogen over gaan zo lijkt het, maar ondertussen is het weeral meer dan een uur verder. Stikkappot is misschien het verkeerde woord maar gewoon je voelt je zo belabberd en nog niet in volle vakantiestemming. Dan moesten we vervoer regelen naar het hotel, gewoon de taxi is op dat moment de beste optie hoor. Kost wel wat meer natuurlijk, maar op dat moment heb je dat ervoor over EN het is natuurlijk fijn om New York met zijn indrukwekkende skyline binnen komen te rijden met uitzicht uit een yellow cab! Hotelletje was geregeld, even inchecken. Stadsplannetje bestuderen, en nog even de stad in om een metrocard te kopen en een New York sightseeingpass. Die pas is echt wel handig om op voorhand te kopen, je spaart wel wat geld uit tegenover dat je gewoon steeds aan de kassa entreegelden betaald. New York is best duur zeg ik er even bij. Maar dan moeten we natuurlijk eerst die winkel nog vinden waar je die pas kan kopen, wat ook niet zo evident lijkt. De metro nemen is ook een hele opgave als je dat niet gewend bent in deze stad. Het metroplannetje alleen al is om duizelig te worden. Uiteindelijk na een paar keer verkeerd te zijn gelopen hebben we toch de winkel gevonden en kopen we een New York sightseeingpass. Metrocard hebben we ook gekocht ondertussen, dus nu kan het beginnen! Nog even langs Times Square gewandeld richting ons hotel en dan dodokes doen. Nu zijn we juist wakker, véél te vroeg natuurlijk door het tijdsverschil van 6 uurs en heb ik wat tijd om dit te schrijven. Nu kan het echt beginnen!