De colca canyon

Triiiiiiiing de wekker, na lange tijd nog eens wakker geworden door de wekker! Kwart na 5, want om 6 uur moeten we klaar staan. We hebben een lange trip voor de boeg vandaag, we moeten naar Puno, de stad aan het titicacameer. Maar daar vertel ik later wel over, eerst passeeren we de colca canyon! De colca canyon ligt helemaal in het zuiden van Peru, en het diepste punt gemeten is zo'n 3500 meter diep. Deze canyon is de thuishaven van de condor! Hier kan je deze gigantische vogel in zijn natuurlijke omgeving spotten. De spanwijdte van zijn vleugels ligt rond de 3 meter, en heeft het grootste vleugeloppervlak van alle vogels. En van kop tot staart meet hij rond de 1 meter 20 cm. Een echte kolos dus! We hadden er al gelijk zin in, onze gids Ara zij dat we wel kans hadden om er enkele te spotten want het weer was ideaal! We vertrokken richting de canyon, en hadden eerst nog een tussenstop bij een mirador, het spaanse woord voor uitkijkpunt. We bevinde zich nog steeds in het Andesgebergte, echt mooie uitzichten. Na enkele foto's te hebben genomen stappen we trug in ons minibusje. De volgende stop is het ideaale punt om de condors spotten, al moet je natuurlijk wel het geluk mee hebben dat je ze goed kan zien. Die condors doen me trouwens denken aan het liedje " el condor pasa " gespeeld op de panfluit, typisch peruaans by the way... maar goed,... condors spotten dus! Onze gids geeft ons een uur de tijd om in de valey te wandelen naar de verschillende uitkijkpunten. Het is nog vroeg in de morgend, deze vroege vogels zijn dan het meest actief. We dalen af, en nu maar wachten tot deze vogeltjes zich laten zien. We zitten ongeveer een half uur te wachten voor we in de verte de eerste zien vliegen, echt de moeite hoor, ze zweven echt sierlijk door de canyon. Maar toch blijven we wat op onze honger wachten, ik hoopte echt om ze dichterbij te kunnen zien. Dan maar gewoon genieten van het prachtige landschap. We besluiten om trug te gaan want de tijd zat er op, en wonder boven wonder er vloog een condor vlak boven ons hoofd! Echt dat gevoel is onwaarschijnlijk om deze beesten van zo dichtbij over je heen te zien vliegen in deze mooie omgeving. Hij vloog nog geen 10 meter van ons af. We besloten om gewoon te wachten en hopen op meer want deze wou ik absoluut op foto vast leggen, de bus moest maar wat wachten, deze kans krijg je haast nooit meer in je leven. En het wachten loonde want opeens vlogen er een aantal rond, de ene al wat dichter dan de andere. Het haar stond recht op mijn armen, echt zo in vrije natuur en op inmiddels 5 meter van ons af vloog hij recht richting ons fototoestel. Onvergeetelijk kippenvel momentje, brrrr! Iedereen zat al in de bus een kwartier op ons aan het wachten, ik gaf er maar een draai aan dat ik dringend moest plassen, haha ... mijn dag kon al niet meer stuk. Met een grote glimlach op mijn gezicht rijden we verder naar een pitoresk stadje waar we een kerkje bezoeken. Dit stelde niet zoveel voor moet ik zeggen. We reden een kwartiertje later dan ook verder want we hadden nog een rit van minstens 6 uur op onze planning staan richting Puno. We stopten onderweg ergens om te lunchen, we hadden de keuze gekregen om een lunchbox te bestellen op voorhand of ter plekke maar een sandwich te bestellen. We hadden gekozen voor optie 2. Die sandwich zou ons zeker zo goed smaken wat ook wel het geval was. Nog eens snel naar el banjo voor te plassen en verder. We kenden niet zoveel geluk op onze weg want we kwamen een bordje tegen " wegenwerken " en  als er maar 1 weg is kan je niet snel even rond rijden, dus was er maar één optie, esperar wat wil zeggen wachten. Ach het duurde gelukkig maar een kwartiertje, we moesten gewoon even  op het vak van de tegenliggers rijden toen zij op hun beurt moesten wachten. We konden verder, al was dat maar voor even want we kwamen nog 3 keer het bordje tegen. Dus we hadden een kleine vertraging van een 40 minuutjes, geen rampen. Onderweg nog een paar keer gestopt voor wat foto's te nemen, maar we zitten nog steeds op een hoogte van 4400 meter dus opletten en rustig aan. Om half 6 zagen we het titicacameer al eens opduiken, en ons hotel is er niet zo ver vandaan dus... we konden inchecken en afscheid nemen van Ara. Het hotel ziet er proper uit en toch weer best gezellig. Nog snl een bank opzoeken in de stad om wat geld te wisselen, er stond 30 man voor ons, maar wij mochten voorkruipen. Wat aardig van de bankier! Een leuk restaurantje opgezocht en voor 20 sol een 3 gangenmenu gegeten bij een Italiaans-Peruaans restaurantje. Live muziek kregen we er ook nog eens bovenop, een bandje van 6 peruanen speelde herkenbare melodieën. En zo is aan deze dag ook weer een eind gekomen. Morgen gaan we het titicacameer bevaren en slapen bij een uros indiaanenstam op het titicacameer. Dus verwacht morgen geen internet, zelfs geen electriciteit dus wordt weer spannend !