De heilige vallei

10 mei 2017 - Urubamba, Peru

Wat is het heerlijk om eens wakker te worden zonder enige vorm van hoofdpijn, geen kwaaltjes van de darmen, helemaal niks. De dag kon zorgeloos beginnen met eerst een ontbijtje, 2 tikkeneitjes en een pistoleetje erbij en we konden weer op tour. Er stond iemand ons op te wachten bij de receptie. Aangezien we er 3 dagen op uit  trekken kunnen we enkel maar het hoognodige meenemen. En ieder van ons mag maar 1 rugzak meenemen, omdat we op de 3 dag met een treintje moeten reizen en daar zou het niet toegelaten zijn om zware en grote bagage mee te nemen, waarschijnlijk ook omdat er gewoonweg geen plaats zal zijn in dat treintje.  Na wat wikken en wegen dan toch onze rugzak voorzien van het hoogstnodige en een selectie moeten maken van wat niet en wat wel mee nemen. En dan komt medicatie en fototoestel en camera op de eerste plaats en is er zogoed als 1 rugzak al vol. De andere rugzak zit dan wat toiletgerief en ondergoed, ook zwemgerief hadden we erin gestoken want bij aankomst in ons 1 ste hotel zou een zwembad moeten zijn. De rest van onze bagage kunnen we in het hotel achter laten omdat we hier nog terugkeren. Maar goed, de man aan de receptie zegt are you mister kim? Si,si antwoord ik. Ah goed, we kunnen vertrekken, weliswaar eerst nog een stuk te voet, ik vroeg me echt af waar heb je in godsnaam je busje geparkeerd? Dan ging de man nog even bellen, ik verstond er geen woord van, dit was geen Spaans hoor. Het plaatselijke dialect. Oké, er kwam een busje aangereden waar we moesten instappen, het busje wad nog leeg. Ik vroeg zijn we met een grote groep? Met 12 personen zei hij vriendelijk, maar hij zei ook dat we eerst nog wat mensen gingen opladen en daarna weer moesten overstappen in weer een ander busje. De eerste personen die we gingen opladen was het Spaanse koppel dat we eerder al eens tegen waren gekomen. Buenos  diaz, jullie weer... haha. Ok we reden verder, er stapte weer mensen op, en daarna de volgende stop zei de man, ...kim y kim? Ja dat zijn wij... wij alleen moesten uit het busje en over stappen in een ander busje dat op dat moment al vol zat op 2 plaatsen na, de onze dus. We begrepen er niet veel meer van hoor. Niemand had een rugzak ofzo bij, enkel wij. Dat was al raar, maar toen stapte er nog iemand ons busje op. Hi, i am your tourgide for today, my name is ... da'k het al niemeer weet. Hij vertelde ons dagprogramma, en de reden dat wij een rugzak bij hadden en de rest niet was omdat wij bleven overnachten in de heilige vallei van de inca's en de rest terug moest naar Cuzco centrum. Nèiinèii, haha... Het beloofde een mooie dag te worden, we hadden leuke stops onderweg. Vooral die bij Ollantaytambo was de moeite, die ervoor ook maar daar ben ik de naam van vergeten. In ieder geval prachtige ruïnes vanuit het inca tijdperk. Klimmen geblazen dus, door de haast onmogelijk na te schilderen landschappen. Eenmaal boven nog wat foto's nemen, en terug naar beneden. We bezochten ook weer een typisch Peruaans stadje Pisac, al die kleine stadjes hier zijn oh zo gezellig. En die klederdracht van de mensen maakt het plaatje helemaal af. We reden van hieruit naar Urubamba, een dorpje dat zijn naam draagt van de rivier die hier door de vallei stroomt. Hier zouden we lunchen. Je moet eens raden welke soep er die dag was? Juist ja quinoasoep, nee bedankt dacht ik. Omdat ik nog maar pas iets beter was en geen diaree meer had besloot ik om niet zoveel te eten, juist wat platte puree, wat gekookte groentjes en een kopje fruitsalade. Mijn molleke at voor de verandering maar eens een keertje een bordje rijst met het een of ander sausje en een stukje kip. De dessertjes konden dan weer redelijk veel goed maken voor haar. Na de lunch reden we verder naar Ollantaytambo. Die klim bij Ollantaytambo was weer een plezante in ieder geval, maar dat uitzicht maakt zoveel goed. Die loslopende lama's dat wat staan grazen en poseren voor die duizenden toeristen per dag. Die inca's waren eigenlijk toch wel schitterende architecten hoor, met die materialen die toen voorradig waren. En die prachtige terrassen van al dat groen, meters en meters hoog. Deze terrassen werden gebruikt om groenten en jaja quinoa te kweken. Na dit bezoek konden we naar ons hotel, ik moet zeggen villa, want ons hotel noemt villa Urubamba. De poort ging open en we keken al recht uit op een kleurrijke tuin met watervalletjes en boordevol groen. En dat gelegen midden in de vallei, helemaal omringd door bergen. Waar is het zwembad? Dat was er helemaal niet, even balen... ja echt maar even hoor want het was toch avond en het begon al lichtjes te schemeren. Eerst even ons opfrissen en dan avondeten. In het hotel hier of naar het stadje, daar waren we nog niet uit. De menukaart even bekeken van het hotel, deze prijzen waren we niet gewoon in Peru, nog wel goedkoop hoor tegenover bij ons, maar we hadden toch zin om naar het stadje te  wandelen. Een 20 minuutjes wandelen zo bleek, zoveel is er niet te zien in dit stadje maar toch net genoeg om de avond door te maken. Aah een Italiaans restaurantje, dat zal het worden! Alle 2 tomatensoep en pizza, dat zou smaken! Inderdaad, we kregen vooraf lookbroodjes, dan verse tomatensoep, que rico! Echt lekker! Dan kwam de pizza, what the fuck was daar mee gedaan, die stonk dat het niet normaal was. Ik rook het al toen ze er nog maar mee onderweg was naar ons tafeltje. No way, dat we die zouden op eten. La quenta por favor. De dame die de pizza had gebracht keek ons aan en vroeg wat er mis was. Yo pienso no me gusta el queso zei ik, ik geloof dat ik de kaas niet lust! Het was blijkbaar geen gewone kaas ook niet maar een typische kaas van ginder. Achja de soep en de broodjes waren dan toch lekker, hier heb je 2 euro fooi en bedankt haha... nu met de taxi terug naar het hotel, zo een tuc tuc als in Thailand. Voor diegene die dat niet kennen google het maar eens. Voor omgerekend 1 euro bracht de taxi ons naar het hotel terug, voor een verdiende nachtrust! 

Nog een kleine mededeling, eenmaal in het hotel nog snel de roomservice van het hotel een pizza laten brengen. Je kunt het niet geloven maar die was net hetzelfde dan die bij dat italiaans restaurantje. Dus en el basura! In de vuilbak! Slaapwel...

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

3 Reacties

  1. Make:
    10 mei 2017
    hoi is altijd heel leuk om jullie verhalen te lezen haha
  2. Nicky maes:
    10 mei 2017
    Idd zo leuk steeds julie verhalen te lezen.wat prachtig weer en idd tuctuc we kennen er alles van haha.veel plezier.pas op voor de waakhond hhahaaaaaa
  3. Ma:
    10 mei 2017
    Ale jom wa is da een speciaal gondel of zo moet wel indrukwekkend geweest zijn om met zoiets te varen. Ik denk dat ge u dan toch in een ander tijdperk moet voelen of nie meer in de realiteit zelfs en zeker als ge dan in zo'n hutje aankomt. Ik vind het schitterend !!