Hippo Hippo, Hoera! 🦛

Goedemorgen , nieuwe dag en verder door naar Zuid Afrika. Vandaag verlaten we dit klein wildreservaat, genaamd Mlilwane Wildlife Sanctuary ,waar we niet echt het maximale hebben kunnen uithalen. We rijden nog wel een klein toertje door dit reservaat, wat trouwens wel een mooi landschap te bieden heeft. We zien een krokodil in het meertje wat dobberen, enkele pumba’s en nog wat nyala’s. We maken nog een filmpje van het landschap, nemen nog wat foto’s en rijden in één trek door naar St Lucia in KwaZulu-Natal. Deze provincie is het woongebied van de Zoeloes. En ligt tegen de Indische Oceaan. De rit naar St Lucia kan je weer best spannend noemen. Ik geef je een kleine indicatie hoe zo een rit verloopt. Je hebt dus een baan met 2 rijvlakken, één rijvlak voor het verkeer dat in dezelfde richting gaat als wij, en 1 waar tegenliggers komen. Deze baan is niet gescheiden van een vangrail, maar enkel beschilderd met witte verf, net zoals bij ons. Enkel met het verschil dat je dus een voertuig moet inhalen op het rijvlak van de tegenligger. Dan is het soms best wel spannend om in te halen, en al zeker wanneer er een resem camions tergend traag voor je rijdt, of je doorheen het golvende landschap niet al te ver vooruit kan kijken. Je ziet dan soms ook drie voertuigen naast elkaar rijden op 2 rijvlakken, rakelings naast elkaar. En inderdaad reden wij daar soms ook met een bang hartje. Zonder noemenswaardige incidenten komen we aan in St Lucia. Dit is een heerlijk klein dorpje aan de oostkust van Zuid-Afrika. Het is een groene oase met aan de ene kant de rivier en aan de andere kant dus de Indische oceaan. Officieel ligt St. Lucia zelfs in het iSimangaliso Wetland Park en het staat erom bekend dat er in de avond nijlpaarden door het dorp kunnen lopen. Daarom kan je zelfs voor korte afstanden beter de auto pakken na zonsondergang. Nergens anders ter wereld kan je zo dicht bij nijlpaarden komen dan hier. We komen aan in het Elephant guesthouse, en we worden vriendelijk ontvangen door Nederlandse uitbaters die 10 jaar in Zuid Afrika wonen. Ze helpen ons wegwijs maken en vertellen waar leuke eetgelegenheden zijn. Waar we kunnen wandelen en hoe we onze twee en een halve dag eventueel verder kunnen besteden. We hadden op voorhand al het één en ander uitgestippeld, maar een dubbelcheck van die plannen kan natuurlijk nooit kwaad. Onze eerste halve dag vullen we met een gezellige namiddag lunch in de hoofdstraat. En daarna doen we nog een wandeling naar het strand. Maar in al ons enthousiasme vergaten we het stadsplannetje op onze kamer. Op het stadsplannetje stond een leuke wandeling uitgestippeld naar het strand, over bruggetjes, door duinen, en langs enkele lokale kraampjes met souveniertjes. En de beachbar waar we iets kunnen drinken met uitzicht op een moeras. We gokken erop dat we via Google maps de juiste route nemen. Wat had je natuurlijk gedacht… Gigantisch de verkeerde richting gekozen naar het strand.  We komen er wel, maar we missen de bruggetjes, duinen, de kraampjes en natuurlijk ook de beachbar. Het enige wat we tegen komen is een ellenlange weg, en een patrouille waar je langs moet die controleren of je alcohol bij je hebt. De auto’s  die op deze weg rijden worden allemaal tegen gehouden en gecontroleerd. Op het strand wordt dit weekend Heritage gevierd , de nationale braaidag van Zuid Afrika.en braai wil zeggen, BBQ. We zien al enkele Afrikanen hun vleesjes braaien. Echter lang blijven we niet want we moeten nog diezelfde weg terug naar ons guesthouse, en uiteraard kunnen we maar best niet in het donker door de straatjes lopen omwille van de hippo’s. Overal staan trouwens waarschuwingsborden met het opschrift “Beware of the Hippo’s at night time”. We nemen nog snel een badje in ons gezellige guesthouse met typische Afrikaanse tinten in het interieur. ‘s Avonds gaan we eten bij Braza. Uiteraard met de auto, ook al is het maar 10 minuutjes wandelen. Braza is een Portugees-Braziliaans vleesrestaurant. Ongelofelijk lekker en netjes gepresenteerd, en met de prijzen van bij ons… maar dan wel 30 jaar geleden. We rijden ook nog even rond in het dorpje, op zoek naar nijlpaarden. We hebben pech want we kunnen er geen vinden.  Die volgende ochtend bij het ontbijt vraagt de Nederlandse uitbaatster van de guesthouse naar het verloop van onze eerste dag in St Lucia. We praten even met elkaar en ze verteld ons dat er om half 9 een nijlpaard in de hoofdstraat liep. Wij waren om kwart na 8 terug op onze kamer. Jammer, nog 2 kansen dus.    Na onze eitjes rijden we naar het ISimangaliso Wetlandpark. We moeten ons niet te veel verwachten qua dieren maar er gewoon een gezellige uitstap van maken. Onderweg stoppen we de eerste keer aan een strand met rotsformatie. In de verte zien we een school dolfijnen in de Oceaan, en een walvis water in de lucht spuiten. De walvis zelf zien we niet. We rijden verder door het park richting Cape Vidal, één van de grootste zandstranden van het land. Hier gaan we nog eens picknicken. Ondertussen zien we wederom walvissen af en toe water omhoog spuiten. Je probeert dit te fotograferen maar je bent net telkens te laat, je kent dat wel. Plotseling springt er een walvis op, weliswaar nog net te ver om het goed op beeld te hebben. Maar best wel mooi om gezien te hebben. Hopelijk zien we later wanneer we in Hermanus zijn nog meer walvissen. Na de picknick rijden we terug naar St Lucia want we hebben een boottocht geboekt op de rivier, en hopen dus wat dichter bij de nijlpaarden te komen. Op de boot mogen maximaal 15 personen zitten, en de tocht duurt ongeveer 2,5 uurtjes. We zitten nog geen 10 minuten op de boot en er komt al een nijlpaard vanaf de kant  het water ingelopen en probeert indruk te maken en ons weg te jagen. Hij loopt recht op ons  af, de kapitein vaart snel achteruit om een eventueel verdere escalatie te vermijden. Die beesten zijn echt snel, en kunnen op het land gemakkelijk 30 tot 35 km/u rennen. Nooit gedacht van een nijlpaard,  want die lijken altijd zo loom. We zien er onderweg nog tientallen, alsook een baby krokodil, een leguaan, mooie vogels, en ook een arend. We zijn weeral een ervaring rijker, want nijlpaarden hadden we nog niet van zo dichtbij gezien. Na de boottocht gaan we ons weer verfrissen en wederom een leuk restaurantje bezoeken. En natuurlijk wéér trachtten een nijlpaard te spotten in de hoofdstraat, maar het zit ons niet mee want voor de tweede dag op rij missen we deze. We kunnen ook geen uren liggen rond rijden. De vermoeidheid begint best door te wegen. Het langste dat we tot hier toe in ons bed zijn blijven liggen is half 7, en dat is ook weeral een week geleden.  Maar je hoort ons niet klagen, want het is een super leuke reis tot hiertoe. En er staat nog veel op ons schema. Maar dat is weer voor andere dagen.