Kilometers vreten doorheen Eswatini.

Hiermee zit ons sprookje in het krugerpark erop. We zijn weer een ervaring rijker geworden en dit pakken ze ons  weeral niet meer af. Na het ontbijt hebben we niet veel tijd meer, want er wacht ons nog een lange autorit naar het vroegere Swaziland. Wat voortaan dus Eswatini noemt. We moeten namelijk richting het zuiden van Zuid Afrika, en het is een stuk sneller om dwars door Eswatini te rijden dan er rondom. We hebben één overnachting geboekt in dit land. We trachten onze GPS in te stellen en dan verder te rijden. Je hoort het al, onze GPS werkt niet, of hij kent onze volgende stop niet. Dit wordt dus zoals vroeger, met de kaart rijden. Deze kaart krijgen we trouwens aan de controlepost van de man aan het loket. Want we moeten eerst onze stempels nog gaan halen om de grens te kunnen oversteken. Immigreren dus. Al bij al valt dit best nog wel mee. Het valt ons ook op dat er in dit land toch een stuk méér armoede heerst dan in Zuid Afrika. Het heuvelige landschap is wel mooi maar de wegen zijn vaak in slechte staat. Je moet ook overal uitkijken naar wegdrempels. Als je deze te laat ziet, zoals ons een paar keer… dan vliegt de koffer op de achterbank in je nek bij wijze van spreken. Gewoon op de autostrade ga je ineens van 120 km/u naar 40 km/u , omdat de kans bestaat dat er een kudde koeien de weg kan oversteken, of er een schooltje in de buurt is. Je moet natuurlijk ook niet zo een autostrade voorstellen als bij ons, want aan de zijkanten van deze autostrades staan dus de erbarmelijke huisjes van de inwoners. We zijn al een hele tijd onderweg en het begint donkerder te worden. We vrezen dat we véél later dan verwacht op onze locatie zullen aankomen. Hieraan had ik me dus toch een beetje mispakt. Maar goed, alles komt altijd in orde. Het is nu echt donker geworden en we vinden onze accommodatie niet, dus we gaan het maar eens vragen bij een ander hotel. Ik laat de wegenkaart zien en vraag of we enigszins in de buurt zijn. De man vertelt ons dat we op het goede pad zijn, maar dat het nog een half uurtje rijden is. We zijn nu toch al 7 of 8 uurtjes onderweg van toen we nog in het krugerpark waren. We komen aan op de plaats waar we zullen overnachten, helaas is de receptie gesloten en staat er enkel nog een parkwachter. We laten onze papieren aan de man zien, en hij zegt dat we ergens anders moeten zijn. Om in je broek te kakken natuurlijk op dat moment. Via een zandweggetje rijden we dus met onze grootlichten op naar hopelijk de plaats waar we moeten zijn. Een natuurreservaat met klein wild. Bijna een koppel everzwijnen dat voor de auto kwam gelopen omver gereden. Maar eind goed al goed, we komen aan op de juiste plaats,… checken in en schuiven aan, aan het buffet. Overnachten zelf doen we in een rieten hutje, wat lijkt op een iglo. Een iglo van stro zeg maar. Primitief dat wel, maar toch weer eens iets speciaal. Opeens hoor ik Molleke roepen… “hier zit een beest binnen” Gewoon een hagedis, laat die maar zitten. Daarna douchen, en het nestje in.