Waar zijn die visjes?… Hier zijn die visjes!

We worden wakker met een stralend zonnetje, en het ontbijt staat weer klaar in buffetvorm. De eitjes en Belgische pannenkoeken worden aan tafel gebracht. Vandaag rijden we naar Hermanus. Dit is een zeer gezellig fisherman’s kustplaatsje gelegen aan Walkers Bay in de West-Kaap provincie. Hermanus is de bekendste plaats als het gaat om het observeren van walvissen en vanaf juli tot en met  november is het hier dan ook gezellig druk. Tevens is dit ook de beste plaats ter wereld om walvissen vanaf de kant te kunnen bewonderen. Normaal gezien zouden er deze tijd van het jaar, 3 dagen walvisfeesten zijn. Deze dagen ontvangt de stad jaarlijks 130 000 bezoekers. Helaas door de overstromingen en het slechte weer vorige week zijn de feesten afgelast. Rond de middag komen we aan bij ons geboekte guesthouse. Stefan en Nikki stellen zich voor en doen er alles aan om ons hartelijk te ontvangen. De conversatie met Stefan was helemaal in het Afrikaans. Zo een grappig taaltje eigenlijk. Hij geeft ons tips die zéér welkom zijn, en hij geeft ons adresjes van leuke restaurantjes en als we een boottocht willen maken om nog dichter bij de walvissen te komen, moesten we het maar vragen. We wandelen langs de kliffen, en zien het zeewater tegen de rotsen meters omhoog spetteren. En we gaan lunchen bij een brasserie ten midden van de stijle kliffen, op aanraden van Stefan. We zien de onderweg naar de brasserie nog enkele dassie’s. Een dassie of kaapse klipdas is een knaagdier dat vooral op deze rotsen leeft en ongeveer 50 cm groot wordt. Ze blijven goed zitten als je dichterbij komt. Na de lunch wandelen we verder op het wandelpad langs de kliffen. We houden de zee ook goed in de gaten want er kan op ieder moment een walvis te zien zijn, of twee, drie… en inderdaad we zien al water de lucht ingespoten worden en zo nu en dan steekt er eentje zijn hoofd, vin, of staart uit. We besluiten om het wandelpad te verlaten en over de stijle rotsen te klauteren om nog wat dichter bij de zee te zitten. We zitten uiteindelijk zo een 10 meter hoog boven het opspattend zeewater en observeren de walvissen. We zien ook af en toe een pinguïn of zeehond voorbij komen.  Het is zo moeilijk en frustrerend om op het juiste moment een foto te maken van een walvis in actie. Dan toch maar de boottocht laten regelen door Stefan? Awel ja, wanneer krijg je inderdaad nog eens zo een kans om op 2 a 3 meter van een walvis te komen. We bellen Stefan op en hij zorgt ervoor dat we dan de volgende dag om 12 uur de boot op kunnen. s’ Avonds eten we in het stadje bij een Italiaans restaurantje. De dag erna begon weer met de vriendelijke begroeting van Stefan, die voor ons eitjes bakt en zorgt dat we niets tekort komen. Na de checkout zegt hij dat we onze auto bij hem mogen laten staan tot we de boot op kunnen voor walvissen te spotten op zee. We gaan nog eerst even op de rotsen zitten waar we eerder al zaten tot het tijd is om naar de haven te rijden. We zijn alle twee zo excited om hopelijk walvissen van dichtbij te zien. We stappen de boot op en varen het zeetje op. Eerst zien we in de verte al wat beweging en wat vinnen bewegen. We komen steeds dichter bij deze grote visjes. We zien ze soms al uit het water springen. Zo cool om te zien. En inderdaad op een gegeven moment komen 2 walvissen vlak naast onze boot zwemmen, en zien we in de verte nog walvissen uit het water springen. We zien de staarten van de deze grote beesten uit het water komen… kortom we weten niet waar eerst kijken, zo spannend… tot plotseling een walvis op zeer korte afstand voor onze neus uit het water springt. Een niet te beschrijven gevoel. Zo blij dat we deze tour toch nog geboekt hadden. Na de tour rijden we verder naar Kaapstad, waar we ons reisje zullen afsluiten. Maar waar we zeker nog niet aan denken.