Wisseltruc en meer….

Gisteren eindigde we ons verhaal met de trui die in de taxi was blijven liggen van onze eerste transporteur hier in Bali. Normaal gezien zal ik de trui morgen terug moeten krijgen, niet dat ik de trui hier mis want het is toch warm genoeg. Gisteren was het 32 graden en veel zon, maar vandaag was het iets frisser en bewolkt. Vandaag zal het om en bij de 28 graden zijn geweest. Gisterenavond waren we nog gaan eten in een gezellige strandbar waar het wel wat duurder is maar nog steeds véél goedkoper is  dan bij ons in België. Er was live muziek en het was aangenaam vertoeven. Toen we besloten om terug naar het hotel te wandelen, gingen we eerst nog even gezellig langs de restaurantjes en barretjes wandelen om te zien of we misschien morgen daar ergens zouden eten. Wel oppassen weer voor de scooters die hier voorbij komen razen op het smalle padje. Taxi? … You need  taxi? No thanks… taxi? You want a taxi Sir? Tuut tuut… na even twijfelen dan toch besloten om hier op in te gaan. Éen probleem natuurlijk want wij zijn met twee en met zen drietjes op de scooter zal wat lastig zijn. ( toch al wel gezien hier dat er twee volwassenen en twee kinderen op dezelfde scooter door de straten razen.) wat zeg ik een probleem? In Bali? Nee man, no problem my friend.                 En op 1-2-3… staat er al een vriend bij die ook voor taxi speelt. Dus we kunnen achterop de scooter. Alleen nog de prijs bepalen. 100 000 zegt hij… en we wandelen verder want eerder betaalden we minder met de auto… How mutch Sir? Horen we ze nog roepen. Ze komen achterna gereden en ze zeggen 50 000. Wat overeen komt met 3,20 euro voor ons beiden. Is goed zeggen we en de jongens zijn blij want ze smeekten echt om werk. Na 10 minuutjes rijden komen we ongedeerd aan het hotel en we geven elk van de jongens  30 000 wat dus samen op 60 000 uitkomt. Ze krijgen dus elks 5000 fooi van ons. Je zou moeten zien hoe blij ze waren, je kan het niet geloven. 32 cent fooi dus. Ze geven meteen hun gsm nummer en zeggen erbij dat we altijd mogen bellen en via whatsapp mogen sturen of we vervoer nodig hebben. Ze rijden heel Bali rond met je als je zou willen, ook een auto is geen probleem zeggen ze.                                                                                        Vandaag hadden we afgesproken met een andere taxichauffeur die we op straat waren tegen gekomen. We zouden naar het stadje Changgu rijden waar we even vrije tijd hadden en wat konden rond wandelen. We spreken met de chauffeur en wat onze gids ook is op dat moment een bepaald uur af en een meeting point. We wandelen langs een geldwisselkantoor en besloten om wat euro’s te wisselen in Roepia’s. Zo een  barakken tent waar je gegarandeerd opgelicht wordt als je als toerist geld wisselt. We zijn op onze hoede dus. Deze oplichters gebruiken ook gemanipuleerde rekenmachines die een lager bedrag kunnen omrekenen wat je aanvankelijk zou moeten krijgen. Met alle Chinezen maar niet met den deze, wij gebruiken onze eigen rekenmachine van op de gsm. Ze kijken al lelijk vanachter hun desk. Dan proberen ze maar iets anders, en ik moet het hen nageven een schitterende wisseltruc die ik moeilijk kan na vertellen. We trappen er bijna in, ik trapte er in eerste instantie niet in. Maar dan legt de oplichter het op een andere manier uit en met al die nulletjes achter die biljetten hier is het lastig om geconcentreerd te blijven. Je moet de handelingen in het oog houden en gefocust blijven. Ik trap er in 2de instantie wel in en wil geld terug geven op een bedrag dat ik volgens hem te veel zou ontvangen hebben omdat hij niet kan passen. Gelukkig is Molleke alert en heeft zij het wel door. “Mèr nieje”…  zegt ze da klopt nie, hij moet u nog bijgeven. En inderdaad hij gaf te weinig terug en hij geeft geld bij met een gezicht op onweer. Goe gedaan moppie! Waar den Aldi toch goed voor is…haha. Ge zet ze niet in de zak hoor. Wat later wandelen we naar het strand, waar normaal gezién véél surfers komen maar we zien er maar eentje. Echt rustig op het moment, Corona is voor niks goed geweest. Hopelijk is het dan ook rustig op plekken waar je normaal uren zou moeten aanschuiven om een foto te kunnen nemen waar geen vervelende toeristen zoals ons voor de lens komen lopen. We ontmoeten onze gids terug en besluiten een hapje te gaan eten in een klein restaurantje aan een rijstveld. Mooi plaatsje. Onze gids besluit niet mee te eten, ook niet als we voor stelden dat wij zijn eten zouden betalen. Geen profiteur dus. Wat later rijden we naar een koffieplantage, maar geen gewone koffieplantage. Hier wordt kopi Luwak gemaakt. Deze koffiebessen  worden opgegeten door civetkatten. De bonen krijgen dus een rijpingsproces door de darmen van deze dieren. Wanneer de civetkat zijn uitwerpselen dropt, worden de bonen die intact zijn gebleven handmatig open gemaakt en gebrand in een grote ketel. Deze koffie kost om en bij de duizend euro per kg in Europa. Dit is tevens ook meer dan waarschijnlijk de duurste koffie in de wereld. We krijgen een rondleiding en een koffie en thee proeverij. De enige koffie die je moet betalen is de kopi luwak. 3 euro voor een kopje koffie, voor ons nog een te betalen bedrag maar voor de locale bevolking te duur. Spannend om voor de eerste keer in mijn leven deze koffie te kunnen proeven. Hij is niet slecht maar eerlijk is eerlijk ik vond de koffie in de blue mountains in Jamaica beter. En zeker zijn geld niet waard eigenlijk. Het is gewoon de exclusiviteit en het verwerkingsproces dat het duur maakt. Heb ik spijt dat ik hem gedronken heb? Dat niet, maar ik had er meer van verwacht. Toch besluit ik om als aandenken een klein zakje bonen te kopen. 15 euro armer voor 50 gram koffie, mensen verklaren je zot…haha. Misschien kan ik het wel voor 50 euro verder verkopen bij ons. Dan rijden we verder naar de Tanah lot tempel. Deze tempel ligt een stukje in de zee en een stukje op het land. Bij vloed staat een deel van de tempel onder water en bij eb kan je er met bijna droge voeten naartoe stappen. Zoals ik eerder al zei dat het vandaag bewolkt is, worden we ineens nog getrakteerd op een flink pak regen. Dus van met die die droge voeten naar de tempel stappen blijft ook niet veel meer van over. Ja weet je, regen in dit soort landen is gewoon normaal en moet je erbij nemen. Als het hier niet vaak zou regenen dan zou het hier een stuk minder mooi zijn in de natuur. De planten hebben water nodig met dit klimaat. Het is jammer maar het hoort erbij. Wij zijn toch geen zonnekloppers en gaan niet op vakantie om te bruinen. Dus we staan midden in een grillige bui op de natte rotsen met aan de ene kant een grot en aan de andere kant de tempel deels in de zee.  Nu wordt het kiezen, we besluiten om even te schuilen onder de tempel tot het minder hard regent. Onze gids was aan de overkant aan het schuilen in een souvenirwinkeltje op de rotsen, omdat hij niet mee ging naar de tempel. Toen het wat minder hard regende zijn we ook maar door zachtjes over de natte rotsen richting de overkant geschoffeld. We ontmoeten onze gids terug en rijden terug naar Seminyak. Hij zet ons af bij ons hotel en zegt dat we hem altijd kunnen bellen. We waren goede toeristen, hij was ook een goede gids! Dan douchen, eten op het strand (het was inmiddels gestopt met regenen, en al bij al heeft het maar een uurtje geregend) Ziezo alweer een dagje voorbij en nu slaapjes doen.