Apen 🐒 apen, 🐒 overal apen… 🐒

Deze ochtend zijn we wat later opgestaan dan anders. Ik had ‘s nachts last van mijn rug gehad en voelde me ook niet echt in mijn element. Misschien last van het eten of de warmte hier, of een combinatie van beide. We moesten ook niet speciaal vroeg uit de veren dus al bij al wel een meevaller. Half 10 zijn we opgestaan en gaan ontbijten. Totaal geen hongergevoel en we eten allebei alleen een paar hapjes cornflakes. We moesten enkel in het oog houden dat we zouden klaar staan voor onze taxichauffeur. En als alles mee zou zitten had ik ook vandaag mijn trui terug. We hadden afgesproken om 12:30. We moesten enkel nog wat bagage terug in laden de valiezen naar de lobby brengen. We hebben nog tijd over en we gaan nog een klein uurtje wandelen. We wandelen weer langs een klein wisselkantoortje en we worden weer aangesproken om geld te wisselen. Omdat we toch sowieso van plan waren om nog geld te wisselen ergens besloten we om toch maar eens een kijkje te nemen. Waakzaam dus en voorbereid om de oplichters weer te slim af te zijn. We willen 50 euro wisselen zeggen we, en we vragen of het met commissie is. “No no, no commission” zegt hij. We nemen er weer ons rekenmachine bij, de man neemt zijn rekenmachine. We komen op hetzelfde bedrag uit, mooi dat is dan al goed. Ik leg het briefje van 50 euro op de desk en houdt het voortdurend in de gaten. Hij neemt een hoop briefjes van 50 000 in zijn hand en legt dit in hoopjes voor me neer. Natellen zegt hij. Dus ik tel de briefjes na, Molleke kijkt aandachtig mee. De man zegt dat we het geld steeds terug op dezelfde plaats moeten leggen, toch wel een beetje verdacht. Gaat hij nou denken dat WIJ hem gaan oplichten??? Ja vooruit dan maar we leggen de briefjes terug op dezelfde hoopjes en volgens mij klopt het wel. Aan de linker kant van de tafel liggen de briefjes van 50 000 en de aan de rechterkant ligt het bedrag om af te kunnen ronden.Dan neemt de man al de briefjes van 50 000 weer bij elkaar vast in zijn linker hand. Dan begint hij in zijn rechterhand de andere briefjes die nog op de tafel liggen ook te tellen voor ons. De briefjes in zijn rechterhand houdt hij wel zeer verdacht en op een vreemde manier vast. En met zijn andere hand is hij ons aan het afleiden en zogenaamd de overgebleven briefjes aan het tellen. En met zijn rechterhand laat hij een briefje van 50 000 heel stiekem achter zijn desk glijden omdat hij de briefjes nogal losjes vast had. Molleke vraagt naderhand om nog eens te mogen natellen. De man weigert dit en zegt ineens…. “ is with commission” … ik schaar het briefje van 50 euro van zijn desk en loop schuddebollend naar buiten. “Man man man ongelooflijk zijn die mannen”. Ach  ja , gelukkig hebben we het weer in het snuitje gehad. Wat later is het dus tijd om met onze taxichauffeur naar Ubud te rijden. Hij is perfect op tijd en hij heeft mijn trui ook mee gebracht. Hij zet ons af bij het goedkoop hotelletje waar we 2 weken verblijven, of toch op zijn minst onze grote bagage koffers. Wij zelf zullen hier niet al te veel komen slapen. We maken het meteen ook duidelijk aan de verhuurders, we zeggen eerlijk dat we dit kamertje enkel zullen gebruiken als noodoplossing en dat onze bagage hier alleen blijft staan. We bekijken eerst onze kamer eens en de accommodatie. Moet je weten, wij komen van een 5 sterren hotel naar een guesthouse waar je 2 euro per persoon betaald om te slapen,douchen, en ontbijten. Je kan je het al wel voorstellen wat het contrast was. We zetten onze bagage af en we gaan naar een ander hotelletje aan de rand van het apenbos. Supergezellig hutjes in bohème stijl. Dus zeer kleurrijk van vloer tot nok. Mooi balkonnetje dat uitkijk geeft over meerdere hutjes en het zwembad. De receptioniste verteld ons dat we zeker geen eten mogen buiten leggen en de deur steeds vergrendelen. De apen die hier rond lopen durven wel eens binnen komen en achter voedsel zoeken. Ze stelen ook vaak goederen zoals zonnecrème, muggenmelk of andere. Dus niks op het balkonnetje zetten en de deur op slot. Kijk zeker niet in de ogen van de apen en laat niet je tanden zien verteld ze ons. Geen plastic tas dragen want ze weten dat daar eten in kan zitten, voor de rest kan je ze beter negeren en je hebt er weinig last van. Wat later op de dag gaan we een wandelingetje maken door het apenbos. We zien honderden apen aan bomen slingeren, spelen, gewoon goede dag komen zeggen en af en toe durft er wel eens eentje op je komen springen. Zo las ik op internet al verhalen van bezoekers “Als je een rugzak draagt ,springen ze achter op je rug en maken de rits van de rugzak open.

Ze durven ook wel je handtas, zonnebril, of losse voorwerpen af te pakken en mee te nemen in een boom. Als je dan je spullen terug wil moet je ze lokken met eten”. Er lopen wel bewakers rond in het bos en als je wil kan je ze voederen onder toezicht. Gewoon wat maïskorrels in je hand houden en ze springen op je of nemen het uit je hand. We hebben al wel meerdere malen apen op ons gehad in Gambia, Honduras,.. dus schrik hadden we niet. Of ik toch niet, Molleke had het er wat minder op staan, hahaha… We zijn ook nog wat in het centrum gaan wandelen en over een lokaal marktje, niet ver uit de buurt van het paleis. Een hapje eten en dan door het donkere weggetje langs het apenbos terug naar ons hutje. Zo is de dag weer ten einde en kunnen we morgenvroeg wakker worden met tal van apen op ons balkon.